Фирдус Девбаш. Лиса и петух

(басня)

(перевод с татарского)

 

Лиса богата на уловки,

Дивишься хитростям плутовки.

 

Однажды ловкая лиса,

Платок смиренно повязав,

 

Очки поправив, с видом кротким

Пошла, перебирая чётки,

 

К почтенным людям на меджлис,

Где без неё не обошлись.

 

Ведь у лисы – ума палата.

О, как прочтёт она аяты,

 

Как сладкой речью всех прельстит –

Обильный стол уже накрыт!

 

В мечтах скорее поживиться

Подходит к дереву лисица

 

И чует аппетитный дух –

Сидит на дереве петух.

 

Мысль о меджлисе неплоха,

Но как оставить петуха?

 

– Эгей, дружок, скорей спускайся,

Намаз исполнить собирайся –

 

Азан я слышу над селом,

Давай помолимся вдвоём.

 

К увещеваньям лисьим глух,

О чём-то думает петух...

 

Потом за дерево кивает

И так лисице отвечает:

 

– Взгляни, ханум, получше – там,

Уставший, крепко спит имам.

 

Как без него молиться будем,

Давай-ка мы его разбудим.

 

Лиса прищурила свой глаз –

О петухе забыла враз.

 

И – след простыл в мгновенье ока:

Там пёс лежал неподалёку.

 

Петух безбожнице вослед:

– А как же твой намаз в обед?!

 

Кричит плутовка в отдалении:

– Мне нужно сделать омовение…

 

Далёк обман от петуха –

Доводят плутни до греха.

 

Певцу зари намаз не нужен,

Вагаз бывает часто скучен.

 

Но есть на свете бог другой,

Он – солнца свет над головой!

________________________________________

 

* Меджлис – сбор людей с проведением обеда у татар для наречения имени ребенку, поминовения умерших родственников и т.п., где мулла читает аяты из Корана и ведёт назидательные речи о том, как укрепить религию ислам.

 

* Азан – призыв к молитве

 

* Вагаз – проповедь муллы

 

_______________________________________

 

 

Фирдүс Дәүбаш

 

 Төлке белән әтәч

 

(мәсәл)

 

һәммәбезгә таныш төлке,

Төлке дию белән көлке.

 

Көннәрдән ул бер көнне

Ак яулыгын бөркәнде.

 

Киеп куйды күзлеген,

Кулына алды тәсбихын.

 

Кереп купшы бер төскә,

Китте төлке мәҗлескә.

 

Барган җирдә табын ямьле,

Төлкенең теле тәмле.

 

һәр сүзендә тирән мәгънә,

Мәҗлес тыңлый бирсен әйдә!

 

Очрады юлында агач,

Утыра башында әтәч.

 

Тавык көтсә дә үзен,

Алалмый әтәчтән күзен.

 

– Әй дус, ишетмисеңме,

Агачтан төшмисеңме?

 

Колак сал азаныбызга,

Вакыт ич намазыбызга.

 

Җәмәгать булып укырбыз,

Бергә сәваплы булырбыз.

 

Төшмәде әтәч бу сүзгә,

Күрәмсең, акылы үзгә...

 

Агач артына күрсәтеп,

Диде әтәч серле итеп:

 

– Анда имам йоклап ята,

Эшләре аны оета...

 

Уят үзен, булмас ансыз,

Кылынмас намаз имамсыз.

 

Төлке карады, күрде эт,

Онытылды хыялдагы ит.

 

Этне күреп ул качты,

Әтәч ниятен ачты:

 

– Качма, калма намазсыз,

Син, остабикә, имансыз!

 

Качкан төлке сүзгә юмарт:

– Тәһарәтем юк, алу шарт.

 

Аңла син хикәядән,

Ник өстен әтәч хәйләдән.

 

Укымас таң кошы намаз,

Тыңламас ул озын вәгазь.

 

Аның бит илаһы башка,

Табына әтәч кояшка!

Галина Булатова, поэтический перевод, 2016

Сертификат Поэзия.ру: серия 1365 № 123034 от 19.10.2016

2 | 0 | 1364 | 20.04.2024. 09:02:22

Произведение оценили (+): ["Владимир Корман", "Сергей Семёнов"]

Произведение оценили (-): []